Elk jaar maken de jongeren van Project Wolf de Mechelse zomerfestivals onveilig. Maar wie zijn ze, wat doen ze en wat drijft hen? Onze reporter ging Jambers-gewijs met hen mee en zocht het uit.
Het is zaterdag, 18.30 uur en een half uur voordat het startschot voor de Dijlefeesten-optredens gegeven wordt. Ik kom toe op de speelplaats van het Scheppersinstituut als de wolven al paraat staan aan hun ‘Knalpot’, de camionette van de jeugddienst die voor de gelegenheid werd volgepropt met camera’s, micro’s, statieven, montagelaptops, fototoestellen en noem maar op.
We beginnen de avond met een stand van zaken: wat is er gisteren al gefilmd, gemonteerd en online geplaatst? Wat zijn de plannen van vandaag? Dat deze jongeren niet zomaar wat aanmodderen, wordt me al meteen duidelijk. Met de ideeën achter de filmpjes die ze hier vandaag draaien, zijn ze al maandenlang druk in de weer. De timing is dan ook minutieus opgesteld. “Oké mannen, we moeten vertrekken, anders zijn we te laat om het introfilmpje voor ons journaal op te nemen”, spoort presentatrice Amber ons aan. Vinnige beestjes, die wolven.
Zelfgemaakte televisie
Met allerhande spullen onder onze armen, marcheren we naar café Equator. Daar wordt al het cameramateriaal op zijn plaats gezet. De camera staat gericht op een ouderwets zelfgeknutseld televisiescherm – zo eentje waar je achter moet gaan staan en je dan ‘op televisie’ lijkt. De geïmproviseerde set wordt zelfs aangekleed met een plantje en een oldskool wekker. Ik mag op zoek gaan naar degene die achter het televisiescherm plaats zal nemen om de introtekst voor het journaal voor te lezen. Gelukkig heb ik al snel een behulpzame juffrouw met een mooie stem gevonden op het overvolle terras van de Equator. Zij is zenuwachtig en ook de videocrew moet schijnbaar nog even opwarmen, dus doen we het een paar keer opnieuw. Maar na de zesde take zit het erop en krijgt ze een Wolf-pet mee als bedankje. Even later blijkt dan dat we haar naam zijn vergeten te vragen… waarop de weddenschappen losbarsten:
“Zou het een Sandra zijn?”
“Nee, ze lijkt mij eerder een Christine.”
“Volgens mij begint haar naam met een A.”
“Amber?”
“Ja, dat zou wel eens kunnen.”
“Zullen we anders allemaal wedden op wat we denken dat het is, het dan haar gaan vragen en zien wie de winnaar wordt?”
De jongeren giechelen in koor, maar uiteindelijk durft niemand opnieuw op haar af te stappen als we even later opnieuw langs het terrasje passeren.
Pop-up praatprogramma
Maar dat hoeft ook niet. Want het moet niet allemaal perfect zijn bij Project Wolf. Het is uiteindelijk ‘maar’ om te experimenteren met media. Alles mag en alles kan, zelfs een pop-up praatprogramma op poten zetten naast het water aan het Cultuurcentrum. “We hebben het ‘Koffieklets’ genoemd en we gaan op elk festival iemand zoeken die we een paar vraagjes kunnen stellen”, legt Stuie uit.
Deze keer is het slachtoffer Thibaut, een vrijwilliger van de M-Crew. De jongeman staat zenuwachtig rond te draaien bij het houten koffietafeltje met hartjestassen op. De jongeren hebben zelfs een thermos met koffie mee, zodat de presentator en de geïnterviewde kunnen klinken bij het afsluiten. Opnieuw wordt er heel wat voorbereiding gestoken in de set en het opstellen van de camera’s – want deze keer filmen ze met twee camera’s vanuit twee totaal verschillende standpunten. Benieuwd wat dat gaat geven!
Monteren kan je leren
Ondanks dat de wolven vaak nog aan het proberen zijn, moet wel gezegd worden dat de resultaten er enorm professioneel uitzien. In de Knalpot monteert Sandyp de opnames dan ook in elkaar als een echte professional. De hele namiddag en avond laadt hij videomateriaal in en werkt hij aan de montage. Vervolgens publiceert hij de filmpjes op de Facebook-pagina van Project Wolf.
Na elk filmpje proberen de jongeren er lessen uit te trekken en feedback aan elkaar door te geven. “Jongens, gisteren was er een moment waarop jullie zeiden dat er veel volk was op de Dijlefeesten, maar er waren geen beelden van het publiek. Kunnen we vandaag tussen de beelden van de bands ook shots van het publiek monteren?”, aldus opperwolf Willem.
Fototechnieken testen
Zo gezegd, zo gedaan. De crew splitst zichzelf op en ik trek samen met Dries naar het podium terwijl Double Veterans het beste van zichzelf geeft. Het valt meteen op dat een camera in het publiek al bijna evenveel aandacht trekt als de band op het podium. “Filmen terwijl de band aan het spelen is, dat is toch niet alles. De camera staat hier te daveren als zot”, merkt Dries op. Of hij al veel ervaring heeft met de camera, vraag ik. “Nee, eigenlijk niet. Een tijdje geleden heb ik me opgegeven om mee filmpjes te maken, en toen hebben we eens workshop gedaan waarin we de basics geleerd hebben. Sindsdien experimenteer ik zelf wat met de camera.”
Ook bij de fotocrew zijn er vandaag experimenten aan de gang. Fotografe Noémie wil een nieuwe techniek uitproberen, waarbij ze de lens van haar fototoestel haalt en die er met haar hand voorhoudt. “Ik heb het eens ergens gezien en nu wil ik zelf testen wat het gaat geven, maar ik weet nog niet goed wat de resultaten zullen zijn.” Het resultaat is uiteindelijk een hele mooie foto van een rockende gitarist, met hele zachte kleuren en langs de zijkant een licht randje. Ik ben onder de indruk. Het zal niet de laatste keer zijn vandaag.
Noémie neemt me meteen mee naar de backstage, waar de jongeren van Project Wolf ongestoord tot op het podium mogen om foto’s en filmpjes te maken. “We mogen tijdens alle optredens deze zomer op de podia, maar als ik naar hier kom dan probeer ik snel een paar foto’s te trekken en ben ik weer weg. Ik wil hier niet te lang blijven rondhangen.”
Groepsdieren
Dat zicht op het publiek vanaf het podium, dat is toch wel uniek. Het valt me op dat de fotowolven het podium aan het omsingelen zijn, met hun lenzen naar hun prooi, de band Glints, gericht alsof ze elke moment kunnen aanvallen. Ik spot voor het podium ook Tobias met zijn fototoestel in de aanslag. Met zijn 18 lentes is hij een van de jongere wolven in de roedel, maar dat maakt hem zeker niet minder actief bij Project Wolf: “Vorig jaar heb ik meegewerkt aan de aftermovie van Maanrock, maar deze keer ben ik fotograaf. Ik heb nog niet zoveel ervaring met fotografie, maar ik ga hier zeker nog wat leren.” Een bescheiden maar getalenteerd fotograaf, die Tobias.
Wolven zijn echte groepsdieren, en dat is hier niet anders. Van zodra ze mijn Project Wolf-tattoo zien, komen de jongeren een babbeltje slaan – en omgekeerd. Van zodra ik een camera zie opduiken in het publiek, ga ik even kennismaken. We kennen elkaar eigenlijk nog niet, maar toch kunnen we al meteen samen genieten van de muziek. Op het hoofdkwartier bij de Knalpot is het eveneens gezellig vertoeven in de strandstoelen. Altijd fijn om even te socializen tussen de optredens door. Media, fototoestellen, videotechnieken, muziek of de festivalsfeer… bij deze jongeren is er aan gespreksonderwerpen geen gebrek.
Wil jij mee in Mechelen op zomertournee met Project Wolf? Schrijf je hier in bij tekst, radio, video of foto en dan kan je binnenkort samen met ons je ding komen doen.