Vanavond (05/04/2014) bevinden we ons niet in een gewoon jeugdhuis, maar op de boot van jeugdhuis Joppe. We zakken de Leuvense vaart af tot Battel om vier getalenteerde bands aan het werk te zien. Ze zullen ons verwennen met het beste van zichzelf. Zo hopen ze door te stromen tot de finale en in de zomer op Maanrock te mogen optreden.
In jeugdhuis Joppe trapte The Strzebonsky Noizescene de Maanrock Rally op gang. In de bekendste boot van Battel maakten Stijn Preuveneers en Bert Jacobs zaterdagavond hun opwachting op de 18de editie van de voorrondes van het Mechelse zomerfestival. Met enkel een basgitaar en drums konden de Leuvenaren iedereen van hun sokken blazen met de rauwe songs die ze op het publiek hebben afgevuurd. Nog dit jaar willen ze een volwaardig album uitbrengen.
Vervolgens was het de beurt aan Massa Nobu. De band heeft een heel arsenaal aan muziekgenres onder de knie. Micha van Amsterdam, Dries Craenen en Joris Marien hebben de band opgericht in 2008. Samen met de komst van Robrecht van Rompuy werden in 2011 veranderingen doorgevoerd. Zo werd ook voor de huidige naam gekozen. Door de combinatie van individuele invloeden creëren ze een nieuwe verfrissende sound dat het publiek gedurende twintig minuten kon smaken. De afwisseling tussen elektronica, hiphop en rock bezorgde de vierkoppige band al hun reputatie van wispelturig en onvoorspelbaar te zijn.
De voorlaatste band van de avond telde het meeste aantal leden. Met zes muzikanten op het podium bezorgde Mary’s Little Lamb het publiek een nostalgische avond. Het oorspronkelijke trio bestond uit Bart Hendrickx, Bert Cuypers en Mike Van Daele. Sinds 2011 zijn blazers Bart Geens en Michaël De Weerdt de band komen versterken. Twee jaar later vervoegde trombonist Sander Augustynen nog de band uit Keerbergen. De muziek bestond uit alternatieve country. Hoewel ze vroeger bekend stonden voor blues rootsrock, blijven ze Amerikaans gekleurd. Dankzij hun maatpakken en impressionante contrabas leverden ze een uitmuntende performance af.
De avond werd afgesloten door de Antwerpse formatie xDeism. Met Wim Vanden Berghe als singer-songwriter, Stijn Coolbrandt als gitarist en pianist en An Mardaga als zangeres en pianist hadden we voor het eerst een vrouw op het podium. De band bracht intieme nummers, waaronder Never Alone. Met elektronische elementen en multi-vocals zorgden ze voor een contrast met de vorige band. Gedurende twintig minuten wisten ze het publiek mee te slepen.
Nu al vier bands de revue gepasseerd hebben, kan de jury beginnen met selecteren. De lat ligt zeer hoog en dat is ook te merken aan de reactie van een van de juryleden: Als dit de kwaliteit is die we elke voorronde te zien krijgen, dan krijgen we de beste editie ooit. Straffe woorden na de eerste voorronde. Vrijdag zullen we in het Cultuurcentrum van Mechelen zien of dit niveau kan worden aangehouden.