Jeugdhuis Hoje opent zaterdagavond (26/04) zijn deuren voor de derde voorronde van de Maanrock Rally. In Hombeek komen vier bands spelen om een plaats in de volgende ronde te veroveren. In jeugdhuis Joppe en het Cultuurcentrum werden we al verwend met veel muzikaal geweld. Dankzij Project Wolf kan je lezen of deze lijn vanavond kon worden doorgetrokken.
We beginnen de avond met The Father the Son and the Holy Simon. Drievuldigheden hebben niet altijd een Bijbels kantje. De eerste band van de avond is daar alvast een mooi voorbeeld van. Ondanks de naam worden we niet getrakteerd op koorgezang en een roestig orgel. Met zijn drieën proberen de Dendermondenaren krachtige rock and roll voort te brengen, mét succes. Het trio, zoals de naam al liet uitschijnen, bestaat uit vader Kurt op de basgitaar en zoon Linard op de elektrische gitaar. Dan rest er nog Simon, een heilige met een drumstel. De band bestaat al enkele jaren en heeft ondertussen een redelijk aantal muziekliefhebbers kunnen overtuigen.
Vervolgens is het de beurt aan Trailers om het publiek te overtuigen. De vier Bilzenaren zijn vanuit het verre Limburg afgezakt naar Hombeek om een kans te wagen op de volgende ronde. Met een mix van garage rock en krachtige pop willen de voormalige bandleden van Youngblood afstand nemen van hun verleden en zorgen voor een frisse wind. Steven, Savino, Maarten en Björn gingen er volledig tegenaan op het podium en gaven het publiek waar voor hun geld. Ook al was het gratis.
Dan zijn we beland aan de voorlaatste band van de avond. Wandering Aengus is een vijfkoppige muziekformatie van Bruggeling Laurens Vanhulle, in samenwerking met Sari Veroustraete, Jonas De Vuyst, Vigdis Hansa Est en Wout Lenders. Hun voorbeelden zijn onder andere Ben Howard en The Tallest Man On Earth, wat te merken is aan hun eigen muziekstijl. De klank is een cross-over van folk en pop, hoewel ze niet aan een genre willen vastgepind worden. De band houdt van soberheid en intensiteit, waarmee ze het publiek wisten stil te krijgen.
De avond werd afgesloten met een sterke prestatie van Joke Derre. Hoewel ze een band aankondigde, haar eigen project Kingfisher, stond ze alleen op het podium. Hoewel ‘alleen’. Ze werd vergezeld van haar piano en twee gitaren. Meer had ze ook niet nodig om de aanwezigen te overtuigen van haar krachtige stem. De knappe dame uit Brugge stond niet alleen muzikaal haar mannetje tussen alle bands, maar ook op vlak van performance. Met bijpassende gezichtsuitdrukkingen wist ze haar nummer Tucky op een expressieve manier te brengen. Ze wisselde af tussen piano en gitaar, en bracht intieme popachtige nummers.
Alweer werden we verwend tijdens de voorrondes. We onthouden dat voor gepassioneerde bands afstand geen probleem is. Zowel Bilzen als Brugge werden in Hombeek sterk vertegenwoordigd. Over twee weken, 9 mei, is het de beurt aan jeugdhuis Doema om vier bands de kans te geven zich in de kijker te spelen. Hopelijk tot dan!
